Special 2 : SUN x MEK

 

วันเวลาผ่านไปไวอย่างกับโกหก วันแข่งขันกีฬาสีได้เริ่มขึ้นภายในโรงเรียนสุวรรณศาสตร์วิทยาคมอย่างเพรียกพร้อม วันนี้ซันเตรียมตัวกับการแข่งมาอย่างดีเช่นกัน แต่เจ้าตัวดันแพรวพราวหล่อเกินต้านทำให้เป็นที่จับตามองของสาวๆหลายคน และนั่นมันทำให้คนขี้หึงเงียบอย่างเมฆต้องทำหน้าหงุดหงิดออกมาจนมองออกได้จากสีหน้าทันที

“ซัน คนมองมึงเยอะจัง”

“อืม...ปกตินะ”

“กูอยากจะเดินไปจิ้มตามันแล้วถามว่ามองเหี้ยอะไร”

“ใจเย็นดิ โหดจังวะ”

คนตัวสูงเอ็นดูกิริยาท่าทางของเมฆเป็นอย่างมากจึงอดไม่ได้ที่จะไปจิ้มแก้มนุ่มเบาๆ

“งั้นมึงไปเตรียมตัวก่อน จริงๆต้องไปเป็นสตาฟให้นักบอลอ่ะ เสร็จแล้วจะรีบมาหานะ”

“ครับ งั้นเจอกัน”

“ถ้ามึงแข่งเสร็จก่อน อย่าลืมรอกูด้วย!”

“ค้าบบ”

เมฆตะโกนกลับมาก่อนที่ซันจะเดินเข้าห้องนักกีฬาเพื่อไปเปลี่ยนชุดลงในการแข่งขัน ด้วยความที่คนหน้าหล่ออย่างซันลงแข่งยังไงก็ต้องเป็นที่จับตามองของพวกสาวๆอยู่แล้ว แต่ทว่าเจ้าตัวเล็กลืมสนับป้องกันเข่าและข้อศอกไว้กับเพื่อนตัวสูงของเขาซะได้

8:44 AM

เมฆวิ่งสุดกำลังเพื่อมาหาซันที่ห้องเปลี่ยนชุดของนักกีฬาชาย เขาถือสนับเข้ามาพร้อมกับท่าทางที่หอบ เขามองไปเห็นซันที่ถอดเสื้อจนเห็นซิกแพคที่เรียงตัวสวยงามจนน่าหวง คนตัวเล็กเดินไปหาซันที่ตู้ล็อคเกอร์ด้านในสุดพร้อมยื่นให้

“โทษทีนะเมฆ กูก็ลืมเหมือนกัน”

“ไม่เป็นไร งั้นไปก่อนนะ”

“เดี๋ยว”

ซันรั้งข้อมือเล็กไว้ก่อนจะพลิกตัวให้เมฆหันหลังชนตู้ล็อคเกอร์ แขนแกร่งยกขึ้นมาขวางโดยเอามือยันไปที่ตู้ล็อคเกอร์ยังไม่ให้เมฆไปไหน เมฆทำหน้างงแต่เขาก็ไม่พูดอะไร ซันมองสีหน้าของคนตัวเล็กที่เหงื่อซกและเสียงหายใจหอบ มันเป็นอะไรที่โคตรเซ็กซี่สำหรับแมวดำที่มีนิสัยหื่น

“เอ่อ... ฮะๆๆ อะไรเหรอ?”

เมฆยิ้มเจื่อนพร้อมถามเพื่อนตัวสูงที่ยืนอยู่ข้างหน้า ซันค่อยๆขยับใบหน้าเข้าไปใกล้ๆจนปากแตะปาก เขาค่อยๆสัมผัสไปที่ใบหน้าหวานอย่างนุ่มนวลจนทำให้เมฆเขินขั้นสุด เขาขอแค่จุ๊บปากก่อนที่จะลงแข่งเพื่อเป็นกำลังใจให้เขาเท่านั้น

“อะไรเล่า...”

คนตัวเล็กพูดออกมาพลางเบี่ยงหน้าไปมองอย่างอื่น เมฆเริ่มจะหน้าแดงเข้าให้แล้วสิ

“ถ้าเจมส์แข่งเสร็จแล้ว อย่าลืมมาเชียร์กูนะ”

“อื้อ”

11:00 PM

ปี๊ดดดด!!

เสียงเป่านกหวีดของกรรมการเริ่มขึ้น นักเตะเริ่มแย่งชิงบอลกันเพื่อยิงเข้าประตูฝ่ายตรงข้าม เสียงให้กำลังใจทั้งข้างสนามและที่นั่งแสตนส่งเสียงเชียร์ให้ทีมนักบอลที่มีแฝดหน้าตาดีอยู่ไม่น้อย เจมส์ที่เป็นกองหน้าวิ่งทิ้งห่างและเตะบอลเข้าโกของฝ่ายตรงข้ามไปเป็นที่เรียบร้อย 

“จังหวะนี้นะครับนายรัฐภาสเบอร์เจ็ดได้เตะบอลเข้าประตูฝ่ายตรงข้ามไปแล้ว 1-0 นะครับโอ้โห! สุดยอดจริงๆวิ่งเร็วขนาดนี้ไปฝึกวิ่งมาจากที่ไหนครับเนี่ย”

“แต้มนำไปแล้วหนึ่งประตูต่อศูนย์เรามาดูกันนะครับว่านักบอลทีมฝ่ายตรงข้ามจะกลับมาชิงลูกเตะทำแต้มให้ตีเสมอกับอีกทีมได้มั้ยต้องมารอลุ้นกันในลูกต่อมาแล้วครับ!”

กรรมการฟุตบอลพากย์อย่างเมามันส์ทำให้บรรยากาศการแข่งบอลดูครึกครื้นเข้าไปใหญ่

ตัดมาที่ฝั่งกีฬาวอลเลย์บอลชายที่ใกล้จะถึงทีมของซันต้องเผชิญหน้ากับทีมของสิงหา มันเป็นการแข่งขันที่ดุเดือดเอามากๆเช่นกัน 

16:00 PM

“ไอเจมส์ มึงเกือบได้ใบเหลืองแล้วนะรอบชิงอ่ะ”

“ตอนนั้นกูรนสัสอ่ะ”

“ถ้าไม่ติดว่าเดี๋ยวนี้กูเหนื่อยง่ายกูลงแข่งไปละ”

“ลดๆบ้าง เล่นเกมโต้รุ่งมึงอ่ะเมฆ”

“ก็มัน...”

เจมส์และเมฆเดินตรงเข้ามายังสนามบาสเนื่องจากรู้ผลแพ้ชนะจากกีฬาฟุตบอลไปแล้ว

“เมฆ คนนั้นคือใครวะ”

“ไหน?”

“นั่นอ่ะ”

เจมส์พูดพลางชี้นิ้วไปที่รุ่นน้องที่กำลังเช็ดเหงื่อให้ซันด้วยสายตาแทบจะเขมือบซันได้ทั้งตัวอยู่แล้ว แค่เช็ดเหงื่อเฉยๆไม่จำเป็นต้องใช้สายตาปานจะกลืนกินใส่รุ่นพี่ก็ได้มั้ง?

“คงจะเป็นสตาฟล่ะมั้— อ่าวเฮ้ย!?”

“ซัน”

คนตัวเล็กรีบเดินมาขัดความสุขของรุ่นน้องทันที เมฆที่มีไหวพริบเร็วก็หันหน้าไปมองรุ่นน้องทั้งสามคนละพลางยิ้มให้ แต่ในใจคือแสดงปฏิกิริยาตรงข้ามกับภายนอกเลยทีเดียว

“อ่ะ กูซื้อน้ำมาให้”

“ป้อนหน่อยดิ”

“...”

มือเล็กหยิบหลอดจ่อไปที่ปากคนตัวสูงกว่าพลางใช้หางตามองไปที่ผู้หญิงสามคนก่อนจะกลับมามองคนของเขา พฤติกรรมหึงหวงอย่างกับแมวหวงของเล่นเริ่มชัดเจนออกมาจนทำให้รุ่นน้องเริ่มจะหมั่นไส้กับเมฆเสียแล้ว

“เดี๋ยวกูไปแข่งต่อแล้วนะ รอด้วยนะเมฆ”

“ครับ”

ว่าจบ ซันรีบวิ่งลงสนามไป แผ่นหลังที่หนาและรูปร่างหุ่นสมบูรณ์แบบทำให้สาวๆเริ่มซุบซิบกันอีกครั้ง ไม่แปลกที่หลายคนจะชอบ ของดีของเด็ดแบบนี้หากันไม่ได้ง่ายๆเลยนะ

เมฆสังเกตเห็นกิริยาท่าทางของสตาฟทั้งสามคนอยู่พักใหญ่ ดูเหมือนว่าทั้งสามคนนั้นกำลังนินทาเมฆในระยะเผาขน

“น้องครับ น้องเป็นสตาฟเหรอครับ?”

“ค่ะ ทำไมเหรอคะ?”

“อ่อ แล้วน้องชอบซันเหรอครับ?”

“...”

ทันทีที่เมฆเอ่ยคำถามออกไปด้วยน้ำเสียงห้วนๆ ก็ทำให้ทั้งสามคนนิ่งกันจนพูดไม่ออก สายตาทั้งสามคู่มองหน้ากันเลิ่กลั่กเข้าไปใหญ่

“ซันอ่ะ...ของพี่นะ”

รุ่นน้องทั้งสามชักจะหมั่นไส้คนร้ายเงียบแบบนี้เข้าเสียแล้ว เมฆทำสีหน้าที่ชวนน่าหมั่นไส้สุดๆแทบจะหยิบเหล็กมาฟาดให้ตายตรงนี้ให้มันจบๆไป หางตาร้ายที่มองไปยังรุ่นน้องและแสยะยิ้มมุมปากมันยิ่งทำให้อยากซัดพี่คนนี้เข้าเต็มที

“พี่มั่นใจมาจากไหนเหรอคะ ว่าพี่ซันเป็นของพี่?”

“ก็เพราะว่าซันชอบพี่ไงครับ”

เมฆยิ้มมุมปากแล้วมองไปที่ใบหน้าคนที่เช็ดเหงื่อให้ซันไปสักครู่นี้ มันเป็นสายตาของคนที่โคตรจะขี้หวงของ แน่นอนว่าเมฆตัวสูงกว่าทั้งสามคนนั้นอยู่แล้วมันก็เลยทำให้รู้สึกกลัวรุ่นพี่สภาคนนี้เข้าไปอีก คนตัวเล็กเอื้อมมือไปตบบ่ารุ่นน้องสองทีก่อนจะล้วงมือเข้ากระเป๋าและเดินกลับไปหาเจมส์ที่ยืนอยู่อีกฝั่งของสนาม

18:40 PM

“เฮ้อ...แพ้สิงหาจนได้เลยอ่ะ ฝั่งนั้นเล่นโหดจริง”

“อืม นั่นสิ”

“เป็นอะไรเปล่า? ทำไมตอบนิ่งจังอ่ะ”

“ซัน”

“?”

“กูหวงมึง”

“เป็นอะไรหื้ม?”

“เปล่า กูแค่อยากให้รู้ว่ากูโคตรหวงมึงเลย”

ซันยิ้มให้คนตัวเล็กที่เดินอยู่ข้างๆก่อนจะลูบหัวเบาๆ เขาแปลกใจที่ทำไมจู่ๆเจ้าแมวของเขาถึงพูดคำคำนี้ออกมาทั้งๆที่เป็นคนปากแข็งมากๆด้วยซ้ำ

“เฮ้อออ ทำไมมึงต้องเกิดมาหล่อด้วยว้าา”

เมฆพูดลอยๆออกมาพลางหันหน้ามองไปที่อื่น ความน่ารักแบบซึนๆทำให้คนตัวสูงตกหลุมรักซ้ำซาก

“เมฆ กูมีอะไรจะบอก”

“อะไร”

“ไว้ถึงห้องแล้วจะบอกนะ”

“โอเค”

ชักจะอยากรู้แล้วสิ ว่าเขาจะบอกอะไรกันนะ?