บรรยาย EP.26
Karin Talk
17:45 PM
จากบทสนทนาในแชทระหว่างผมกับสิงหา ผมก็รู้เลยว่าสิงหากำลังเป็นอะไรซักอย่าง ผมรู้สึกผิดที่โกรธสิงหามากเกินไป จริงๆผมไม่มีสิทธิ์อะไรไปโกรธเขาเลยด้วยซ้ำ แต่ด้วยเพราะอาการที่ผมหึงสิงหามากไปหน่อยนี่สิ ให้ตายเถอะตัวเรา เอาปัญหาเข้าตัวอีกแล้ว
ก็จริงอยู่ที่ว่าผมกับสิงหาเป็นเพื่อนกัน จะไปหึงอะไรเพื่อนล่ะ ผมยังไม่ได้บอกสิงหาเลยว่าผมคิดยังไงกับเขา แถมไม่ได้เป็นคนคุยอะไรกันอีก จากที่ผมเคยบอกว่าผมไม่ได้ชอบสิงหา แต่กลับกลายเป็นว่าตอนนี้ผมเริ่มจะตัวติดกับเขาไปเสียแล้ว
สิงหาเป็นหนุ่มฮ็อตคนหนึ่งในโรงเรียนเลย เพราะสิงหามีทั้งหน้าตาที่ดี ขี้เล่น เอาใส่ใจ ชอบช่วยเหลือคน ไม่แปลกที่จะมีคนชอบเยอะ
จากเหตุการณ์เมื่อตอนเช้า ผมรู้สึกอิจฉาน้องแพมจัง สิงหาดูคุยแล้วถูกปากถูกคอมากเลยล่ะ ผมคงจะเป็นแค่คนที่ถูกชอบชั่วคราวใช่มั้ย?
แล้วเรามีสิทธิ์อะไรไปโกรธเขากัน?
ผมเดินออกจากห้องตัวเองและตรงไปทางบันไดขึ้นไปชั้นถัดไป บทสนทนาที่ผมคุยกับสิงหาเมื่อกี้มันน่าอึดอัดใจ ถ้าสิงหาตอบมาแบบแปลกๆก็มีอยู่อย่างเดียวเท่านั้นที่เขาจะเป็น
สิงหาเครียดอยู่แน่ๆ
ไม่นานนักผมก็วิ่งขึ้นมาบนดาดฟ้า ผมมองหาสิงหาจากหน้าประตูทางเข้า ก็เห็นร่างอันคุ้นเคยยืนหันหลังให้ผมอยู่ สิงหายืนเท้าแท่นเหล็กกั้นของดาดฟ้า เขาอยู่คนเดียวที่ชั้นนี้ แถมมีลมเย็นๆพัดอยู่ตลอดเวลา ไม่แปลกใจเลยที่เวลาสิงหาหายไปเขาจะชอบมานั่งเล่นอยู่ที่นี่
ทำอะไรอยู่นะ?
ผมไม่รอช้าที่จะเดินเข้าไปหา แต่ทันทีที่ผมใกล้จะถึงตัวของเขา ก็ได้กลิ่นบุหรี่ลอยเตะจมูกจนผมฉุน
สูบบุหรี่อีกแล้ว
“เฮ้อ...”
ผมถอนหายใจออกมาเล็กน้อยก่อนจะเดินไปหาและยืนอยู่ข้างๆ แค่ผมมองใบหน้าด้านข้างของสิงหาก็รู้ได้เลยว่าตอนนี้เขาเครียดมากจริงๆ คิ้วขมวดที่ใกล้จะติดกันเป็นโบว์ และเขาไม่หันมามองผมแม้แต่นิดเดียว หรือบางทีสิงหาจะโกรธผมแล้ว?
“สูบบุหรี่ทำไมอ่ะ”
สิงหาหันหน้ามาหาผมด้วยใบหน้าที่บ่งบอกว่าเครียดมาก สายตามองแรงนี้มองมาที่ผมก่อนจะหันกลับไปมองวิวเหมือนเดิม
อ่า... สงสัยผมจะโดนโกรธเข้าให้แล้วจริงๆสินะ
“โกรธกูเหรอ”
“...”
“ขอโท—”
“ป่าวอ่ะ”
“...”
สิงหาพูดตอบและหันหน้ามาคุยกับผม
“ไม่ได้โกรธเธอ”
“ถ้าป่าว งั้นทำไมเมื่อกี้มองแรงใส่กูอ่ะ”
“กูก็แค่เครียดอ่ะ”
สิงหาพูดพลางยกบุหรี่ขึ้นมาสูบ เขากระดิกนิ้วเขี่ยขี้บุหรี่ทิ้งพร้อมจิปาก หรือว่าเหตุผลที่สิงหาเครียดมันจะมาจากผม?
“สอบจีนไม่ได้เหรอ หรือยังไง”
“ป่าว”
“...”
คงจะจริงสินะ ผมคือต้นเหตุให้สิงหาเครียดจริงๆด้วย ผมว่าผมต้องถอยออกห่างจากสิงหาให้เขาไปมีชีวิตที่ดีแล้วล่ะ 5555
“ถ้างั้น—”
“กูไม่ได้โกรธมึงนะการิน”
“...”
“ขอโทษที่ตอบอะไรแปลกๆลงไปในแชทนะ กูแค่คิดว่าจะง้อมึงยังไงดีเท่านั้นเอง”
หลังจากได้ยินคำตอบจากสิงหา ผมกลับชะงักทันที ผมรู้สึกผิดที่ทำให้สิงหาต้องมาเครียดอะไรกับผมแบบนี้ ผมไม่ควรจะโกรธเขาเลยด้วยซ้ำ
“ไม่ต้องง้อแล้ว กูหายโกรธแล้ว”
“อืม”
“อ่า... ฮ่าๆๆ อย่าอืมใส่กูสิพ่อประธาน”
“อารมณ์ค้างอยู่อ่ะโทษทีนะ”
ผมก้มหน้าหงุด พูดอะไรไม่ออกและไม่อยากจะเซ้าซี้เขาด้วย ผมเลือกที่จะถอยหลังไปหนึ่งก้าวแล้วพร้อมจะเดินออกมาจากตรงนี้
“จะไปไหน อยู่ด้วยกันก่อนดิ”
แต่สิงหากลับพูดฉุดรั้งผมไว้ก่อน สมองผมมันสั่งให้ผมเดินออกจากตรงนี้ แต่ใจผมมันกลับทำให้ผมเดินกลับมาอยู่ที่เดิม ผมมองไปที่บุหรี่ที่สิงหาแนบเข้ากับนิ้วชี้และนิ้วกลาง ทำไมถึงชอบสูบกันนะ มันมีรสชาติเหรอ?
“เมื่อไหร่จะเลิกสูบบุหรี่”
“ไม่รู้ดิ”
ผมถามออกไปและมองไปที่มือของเขา ผมแย่งบุหรี่มาจากมือของสิงหาทันทีและเอามันมาสูบ
“เฮ้ย!!”
ผมอยากรู้ว่ามันรู้สึกยังไงก็เท่านั้นเอง ทำไมวัยรุ่นส่วนมากถึงชอบสูบกัน สิงหามองผมด้วยความตกใจ แต่ด้วยความที่ผมไม่เคยสูบมันมาก่อน ผมจึงสำลักควันนั้นออกมา
“แค่ก แค่ก!”
“การิน!!”
เขาตะโกนใส่ผมพร้อมแย่งบุหรี่จากมือผมไป ความรู้สึกแรกที่ได้รับคือแสบคอและเหม็น
“มึงทำอะไรเนี่ย!”
“ก็สูบเป็นเพื่อนมึงไง”
“สูบทำไม มันไม่ดีเลยนะเว้ย”
“ก็รู้ว่ามันไม่ดีแล้วมึงจะสูบทำไมอ่ะ?”
สิงหาหยุดขึ้นเสียงใส่ผมและนิ่งไปซักพัก เขามองบุหรี่ที่เขาถืออยู่เป็นเวลาซักพัก และในขณะที่สิงหากำลังจะยกขึ้นมาสูบ ผมรีบจับไปที่ใบหน้าคมนั้นให้หันหน้ามาหาผม ผมสบตากับสิงหาก่อนที่จะค่อยๆขยับหน้าเข้าไปใกล้ๆใบหน้าหล่อนี้ ความรู้สึกนุ่มที่ริมฝีปากทำเอาผมเขินจนใจเต้น ผมไม่รู้ตัวเลยว่าตอนนี้ผมทำอะไรลงไป ผมจุ๊บไปที่ปากของสิงหาอย่างนุ่มนวลก่อนจะผละออกแล้วมองไปที่นัยน์ตานั้น อ่าาาา...! เขินจังเลยแฮะ
“ขอครั้งสุดท้าย ถ้าขอให้เลิกบุหรี่ จะเลิกให้กูได้มั้ย”
ผมไม่อยากให้สิงหาทำร้ายตัวเองโดยการนำสิ่งเสพติดเข้าร่างกาย ผมเป็นห่วงสิงหา ไม่ใช่ว่าคนที่สูบบุหรี่จะเป็นคนไม่ดีเสมอไป แต่ผมก็แค่เป็นห่วงคนที่ผม...
อ่า... ช่างมันเถอะ ผมไม่รู้ว่าพูดคำว่า ‘ชอบ’ ได้หรือเปล่าเพราะผมยังลังเลใจอยู่เลย 5555
“นะ”
ผมพูดออกไปสั้นๆและวางมือลงจากใบหน้าเขา สิงหามองที่บุหรี่ในมือตัวเองก่อนจะขยี้บุหรี่ลงที่พื้น สิงหาหยิบซองบุหรี่ออกมาจากกระเป๋ากางเกงและขยำมัน เขาทิ้งบุหรี่ทั้งหมดลงที่ถังขยะ ผมคิดว่าสิงหาจะไม่เลิกให้ผมเสียแล้ว 555
“กูไม่สูบมันแล้วนะ”
“อื้อ”
ผมตอบกลับพลางยิ้มแป้นออกมา ผมไม่รู้ว่ารอยยิ้มของผมเป็นแบบไหนถึงทำให้สิงหาเผลอหลุดยิ้มตามผมออกมาได้
“การิน”
“หื้ม?”
“เอ่ออ...”
“ว่าไง?”
“ข...ขอจุ๊บปากอีกรอบได้มั้ยอ่ะ”
สิงหาพูดและหลบสายตาผม เขาเกาที่ท้ายทอยตัวเองด้วยความเขิน ผมเข้าใจว่าการที่ขอตรงๆแบบนี้ก็ต้องมีหน้าร้อนกันไปข้าง ผมไม่ปฏิเสธจึงตอบรับสิงหากลับไปด้วยความมั่นใจ
“อืม เอาสิ”
สิงหาหันหน้ากลับมามองผม ผมสังเกตเห็นใบหน้าหล่อที่ยืนอยู่ข้างหน้า สิงหาหลับตาและถอนหายใจออกมา รู้แหละว่าสิงหากำลังระบายความเขินออกอยู่ 5555
“ไม่ต้องเขินหรอก ฮ่าๆๆ”
หลังจากที่ผมพูดจบ สิงหาลืมตามาสบตากับผม มือหนารั้งท้ายทอยผมไว้ก่อนที่ผมจะหลับตาลง สิงหาโน้มตัวลงมาหาผมและจุ๊บปากผมเบาๆ ผมอ้าปากเป็นการเขิญชวนให้เขาสอดลิ้นเข้ามา สิงหาจูบเก่งไม่ใช่เล่นเลยล่ะ เขาผละจูบผมออกและสบตากับผมจนผมเริ่มหน้าร้อน
ไอบ้าเอ้ย!!! โคตรเขินเลยอ่ะ!!
ไอสิงหา คนบ้าคนผีทะเล!!!
“ก...การิน”
“...”
“กู...เขินจัง”
อะไรกันเนี่ย นึกว่าจะมีเรื่องอะไรจะพูดซะอีก โถ่เอ้ยสิงหา 555555555555555
ผมนึกอยากแกล้งเขา ผมจึงจะจับเขาจูบอีกรอบ แต่สิงหากลับวิ่งหนีผมลงไปจากดาดฟ้าทิ้งให้ผมยืนโง่ๆอยู่คนเดียว
“ฮ่าๆๆๆ โถ่เอ้ยยย”
ผมขำลั่นออกมา สิงหาจริงๆแล้วก็น่ารักอยู่เหมือนกันนะครับ 5555
แหม่ๆๆๆการินนนนนน😂💗
ตอบลบรุกแรงอยู่เด้ออออ
ตอบลบอ้ากกดดดด เขินมากแม่
ตอบลบ